بررسی تشخیص آزمایشگاهی دیسانتری آمیبی

تشخیص آزمایشگاهی دیسانتری آمیبی و افتراق آن از سایر عوامل ایجاد کننده دیسانتری، یکی از مشکلات بخش انگل شناسی در آزمایشگاههای تشخیص طبی می باشد. تشخیص صحیح عامل بیماری به دقت و مهارت کارکنان آزمایشگاه، انتخاب تکنیک مناسب و آزمایش به موقع نمونه مدفوع بستگی دارد. مطابق این بررسی در طی نیمه دوم سال 1377 ضمن حضور در 7 آزمایشگاه دولتی و بخش خصوصی در مناطق مختلف تهران و کرج جمعا 53 مورد دیسانتری آمیبی و 18 مورد دیسانتری غیرآمیبی گزارش شده توسط بخش انگل شناسی آزمایشگاه، همزمان به سه روش بررسی گسترش مستقیم مدفوع، کشت نمونه در محیط سرم منعقده اسب و رنگ آمیزی تری کروم برای موارد مشکوک، مورد بررسی مجدد قرار گرفت. از 53 مورد دیسانتری آمیبی گزارش شده 12 مورد (22.6%) مثبت واقعی و 41 مورد (77.4%) مثبت کاذب تشخیص داده شد. تمامی 18 مورد دیسانتری غیرآمیبی از نظر وجود آنتامباهیستولیتیکا منفی واقعی بودند و منفی کاذب مشاهده نشد.مهمترین عوامل در تشخیص مثبت کاذب اشتباه شدن آنتامباهیستولیتیکا با سلولهای ماکروفاژ و پلی مرفونکلئورها و در درجه دوم اشتباه شدن با ترفوزوئیت آنتامباکلی، اندولیماکس نانا، بلاستوسیستیس و دی آنتامبافراژیلیس بود.